Rozwinięcie („Wesele”): Polemikę z tym mitem narodowym można dostrzec w „Weselu” już w pierwszych słowach dramatu. Utwór opiera się na ciągłej wzajemnej pogardzie chłopów i przedstawicieli inteligencji, którzy rozdrapują rany i wypominają trudną przeszłość.
Rozprawka z hipotezą jest trudniejsza i polega na rozważeniu argumentów za i przeciw oraz na wyciągnięciu na tej podstawie odpowiednich wniosków. Takie wypracowania proponuję zostawić na czas szkoły średniej. Przygotowując się do egzaminu ósmoklasisty, skup się na powtórzeniu lektur i w ramach ćwiczeń napisz kilka rozprawek.
W tym czasie panowała moda na chłopomanię, czyli żywe zainteresowanie się życiem na wsi przez inteligencję.Wypracowania - Stanisław Wyspiański „Wesele" Opisy wypracowań: Symbolika i znaczenie „Wesela".. TEMAT „Wesele" to dramat modernistyczny napisany przez Stanisława Wyspianskiego na podstawie prawdziwego wydarzenia..
Przelicznik alkoholu na wesele. Autor demaskuje w nim mit tak modnej w czasach modernizmu chłopomanii ukazując że inteligenci i chłopi żyją w dwóch odrębnych światach a bratnie się gości z miasta z ludem jest jedynie czystym pozorem. Wesele Rozprawka Na Podstawie Fragmentu.
Określ, jaki problem podejmuje wolfgang kayser w podanym tekście, rozprawka na podstawie książki pt. Ważnym argumentem może być fakt, że santiago przecież. Hej! Przedtem przystąpi się do części z języka polskiego, warto zapoznać. Strona z problem 1. Określ, jaki problem podejmuje wolfgang kayser w danym tekście, panna na wydaniu.
a) Na podstawie II części fragmentu Pana Tadeusza napisz, jakie były plany ojca i stryja doty-czące Tadeusza. b) Na podstawie znajomości całego utworu Adama Mickiewicza napisz, w jaki sposób zreali-zowały się plany ojca i stryja dotyczące Tadeusza. a) Plany: b) Realizacja planów: ojca stryja
. Przedstawione w „Weselu” grupy społeczne są niezdolne do wzajemnego porozumienia się. Inteligenci obawiają się siły, tkwiącej w chłopach, są niechętni, by zrozumieć rzeczywiste problemy wsi i poznać charakter jej mieszkańców. Chłopi natomiast dostrzegają niemoc i ignorancję „gości z miasta”, zarzucając im chwilowe zauroczenie życiem na wsi. Obie grupy zostały surowo ocenione, a Wyspiański ukazał ich największe wady: prymitywizm niektórych reakcji chłopów, schematyczność myślenia inteligencji i brak odpowiedzialności, przejawiającą się w powierzeniu złotego rogu Jaśkowi, który nie został odpowiednio przygotowany do wypełnienia misji zwołania pospolitego ruszenia. Autor „Wesela” oskarża wprost inteligencję, podkreślając, że to właśnie ta grupa społeczna została powołana do uświadamiania i oświecania chłopów. Ów oskarżycielski ton łagodzi nieco interpretacja finałowej sceny dzieła. Obie grupy łączą się w lunatycznym tańcu w takt muzyki Chochoła. Chochoł, okrywający przez zimę różę, która zakwitnie na wiosnę, symbolizuje swoisty optymizm oraz nadzieje Wyspiańskiego, że społeczeństwo polskie przebudzi się w końcu ze snu, spowodowanego wieloletnią niewolą. Z poszczególnych scen dramatu Wyspiańskiego wyłania się gorzka krytyka narodu polskiego, zawierająca elementy satyry i autoironii. Społeczeństwo polskie zostało ukazane jako bierne i zniechęcone, niezdolne do aktywnego podjęcia walki narodowowyzwoleńczej, czekające na cud i nie dostrzegające nadarzającej się okazji odrzucenia pęt niewoli. Najpełniej charakteryzują je słowa Chochoła, wypowiedziane w końcowej scenie dzieła:„To ich Lęk i Strach tak wzion, Posłyszeli Ducha głos: Rozpion się nad nimi los.” Jednocześnie autor „Wesela” wskazuje, że brak jest grupy społecznej, która byłaby zdolna do przyjęcia odpowiedzialności za losy całego narodu, choć można doszukać się odrobiny nadziei i optymizmu, iż nadejdzie czas, kiedy społeczeństwo polskie będzie gotowe do walki o wolność swej ojczyzny. strona: - 1 - - 2 -Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij
Wstęp (przedstawienie tematu, teza, definicja pojęcia z tematu) Warto zastanowić się nad tym, jak wprowadzanie elementów fantastycznych do utworu wpływa na przesłanie całego dzieła. Taki zabieg był, jest i z całą pewnością będzie wykorzystywany przez twórców tekstów kultury, w tym literatury. Dzieje się tak dlatego, że włączanie do utworów elementów fantastycznych znacząco wpływa na przesłanie całego dzieła. Czasami może to nawet kompletnie zmienić jego wydźwięk, sprawić, że treść będzie niezwykle ważna dla dużej grupy ludzi bądź całego społeczeństwa. Opisywane elementy to motywy, które różnią się od rzeczywistych, są nadrealne, nadnaturalne, nadprzyrodzone, niespotykane, niecodzienne. Argument pierwszy (odwołanie do pierwszego fragmentu Wesela i do całej lektury) W podanym fragmencie (akt I, scena 36) dramatu symbolicznego pod tytułem „Wesele” autorstwa Stanisława Wyspiańskiego, który został napisany w Młodej Polsce, przedstawiona została rozmowa Racheli (jej pierwowzorem była Pepa Singer) z Poetą (jego pierwowzorem był Kazimierz Przerwa-Tetmajer). Miłośnicy poezji rozmawiali o chochole – początkowo zainteresowana nim była wyłącznie dziewczyna, później pałuba stała się ciekawa także dla mężczyzny. Chochoł został nazwany przez Rachelę „nadprzyrodzoną Mocą”, miał zapowiadać według niej „dziwy”, które można rozumieć jako rzeczy niezwykłe, fantastyczne. Wprowadzenie tego nadnaturalnego stworzenia wpłynęło na przebieg całego aktu drugiego, czyli nocy z 20 na 21 listopada 1900 roku, i sprawiło, że „Wesele” okazało się utworem istotnym dla wszystkich Polaków żyjących nie tylko w XX, ale także w XXI wieku. Po przybyciu chochoła do chaty bronowickiej pojawiło się wiele zjaw, upiorów i duchów (np. upiór Jakuba Szeli, błazen Stańczyk czy rycerz Zawisza Czarny), które ukazywały lęki i marzenia gości weselnych, a co za tym idzie – bolączki i pragnienia całego, uciemiężonego społeczeństwa polskiego. Argument drugi (odwołanie do drugiego fragmentu Wesela i do całej lektury) W drugim fragmencie (akt II, scena 9) opisywanego dramatu młodopolskiego ukazana została rozmowa Poety (jego pierwowzorem, jak wspomniano powyżej, był Kazimierz Przerwa-Tetmajer) z Rycerzem (chodzi tu o bohatera ze średniowiecza – Zawiszę Czarnego z Garbowa). Pierwszy z nich to postać realistyczna, a drugi – fantastyczna. Poeta nie wiedział, z kim rozmawia, zadawał pytania o tożsamość zjawy, z kolei Rycerz nieustannie mówił o potrzebie wszczęcia jakichś działań: „Na koń, zbudź się, ty żak, / ty lecieć masz jak ptak! […]”. Zawisza Czarny odwoływał się do bohaterskich czynów przodków swojego rozmówcy: „Witołd, Zawisza, Jagiełło! […] Olbrzymów dzieło”. Ta rozmowa z duchem, czyli z postacią fantastyczną, znacząco wpłynęła na przesłanie całego dzieła – wskazała, z czym Polacy mieli największe problemy w obliczu zniewolenia. Był to dekadentyzm (charakteryzujący przede wszystkim inteligentów), czyli kompletny brak energii do działania, wszechogarniająca niemoc, apatia, bierność, depresyjność. Uzmysłowienie sobie szkodliwości tej wady mogło pobudzić Polaków do refleksji, wstrząsnąć nimi, a wreszcie – nakłonić do zmiany postaw i zachowań. Argument trzeci (odwołanie do tekstu kultury – Dziady, cz. II) Elementy fantastyczne znajdują się także w dramacie niescenicznym pod tytułem „Dziady” cz. II autorstwa Adama Mickiewicza, który został napisany w romantyzmie. W utworze głównymi bohaterami są duchy przybywające do przycmentarnej kaplicy w Dzień Zaduszny. Były to kolejno: aniołki Józia i Rózio (duchy lekkie), Widmo Złego Pana (duch ciężki), pasterka Zosia (duch pośredni), Widmo Młodzieńca (tajemniczy duch). Zjawy rozmawiały z Guślarzem oraz z chórem wieśniaków i wieśniaczek, opowiadały swoje historie, mówiły o potrzebach, wyrażały prośby. Najważniejsze jednak było to, że pojawienie się tych fantastycznych postaci pozwoliło wierzyć ludziom żyjącym w pierwszej połowie XIX wieku w istnienie życia pozaziemskiego, a także w to, że dobro popłaca, a zło (popełnione zbrodnie) zawsze spotyka sprawiedliwa kara. Umieszczone w „Dziadach” wileńsko-kowieńskich motywy nadrealne dawały więc nadzieję społeczeństwu, że po śmierci coś jest, że istnieje jakaś siła wyższa, która obiektywnie ocenia ludzkie życie – wynagradza je bądź karze. Zdecydowanie trudno byłoby stworzyć takie przesłanie, posługując się wyłącznie realizmem. Zakończenie (podsumowanie argumentów, potwierdzenie tezy, wnioski, własne zdanie) Jak widać na podstawie analizy „Wesela” Stanisława Wyspiańskiego i „Dziadów” cz. II Adama Mickiewicza, włączanie do utworów elementów fantastycznych znacząco wpływa na przesłanie całego dzieła. Czasami może to nawet kompletnie zmienić jego wydźwięk, sprawić, że treść będzie niezwykle ważna dla dużej grupy ludzi (jak w przypadku prostego ludu żyjącego w romantyzmie) bądź całego społeczeństwa (jak w przypadku Polaków wyczekujących od przeszło stu lat niepodległości). Fantastyka sprawia, że dany utwór można rozpatrywać dwupłaszczyznowo – na płaszczyźnie realistycznej, dosłownej i na płaszczyźnie nierealistycznej, metaforycznej. Poszerza więc ona możliwości interpretacyjne i najbanalniej sprawia, że dzieło jest ciekawsze.
Temat 2 Na Podstawie Fragmentu Wesela Stanislawa wesele wypracowanie na podstawie fragmentu to darmowa tapeta HD pochodzaca ze wszystkich stron internetowych na swiecie. Pobierz ten obraz za darmo w rozdzielczosci HD i wybierz "przycisk pobierania" ponizej. Jesli nie znajdziesz dokladnej rozdzielczosci, ktorej szukasz, wybierz rozdzielczosc natywna lub wyzsza. Nie zapomnij dodac do zakladek wesele wypracowanie na podstawie fragmentu za pomoca Ctrl + D (PC) lub Command + D (macos). Jesli uzywasz telefonu komorkowego, mozesz takze uzyc szuflady menu z przeglsdarki. Niezaleznie od tego, czy jest to system Windows, Mac, iOS lub Android, bedziesz mogl pobierac obrazy za pomoca przycisku pobierania. Temat 2 Na Podstawie Fragmentu Wesela Stanislawa Temat 2 Na Podstawie Fragmentu Wesela Stanislawa Matura Z Jezyka Polskiego Pytania I Odpowiedzi Matura 2014 Historia Przeszlosc Zapomniana Czy Ciagle Zywa Rozwaz Matura 2017 Polski Wesele Wyspianskiego Na Maturze Z Temat 2 Na Podstawie Fragmentu Wesela Stanislawa Matura 2017 Jezyk Polski Poziom Podstawowy Rmf 24 Opracowanie Lektur Stanislaw Wyspianski Wesele Nowa Era Temat 2 Na Podstawie Fragmentu Wesela Stanislawa Matura Z Jezyka Polskiego Pytania I Odpowiedzi Matura 2014 Rozprawka Czym Jest Tradycja W Zyciu Czlowieka I Narodu
Wesele Stanisława Wyspiańskiego to absolutne arcydzieło polskiego dramatu modernistycznego. Przy pomocy dosyć błahej sytuacji lirycznej – wesela w wiejskiej chacie w podkrakowskich Bronowicach – udało się autorowi stworzyć panoramę społeczeństwa polskiego przełomu wieków, a także wystawić mu gorzką diagnozę i ją Stanisława Wyspiańskiego to dzieło wybitne nie tylko pod względem artystycznym. Autor zawarł w nim mnóstwo tematów dotyczących współczesnych mu problemów społecznych, politycznych, historycznych czy nawet literackich. Dużą część bohaterów dramatu stanowią artyści, pisarze, poeci, malarze, lub osoby w jakiś sposób związane z kulturą i z najważniejszych wyróżników Wesela Stanisława Wyspiańskiego na tle innych polskich dramatów modernistycznych jest wprowadzenie do fabuły bardzo dużej dawki elementów fantastycznych. Ma to w tym konkretnym dziele bardzo wiele właściwości i daje dużo większe pole do różnorodnych interpretacji. Wesele Stanisława Wyspiańskiego to dramat mieszczący w sobie wiele wątków, tematów, problemów i zagadnień. Utwór posiada dwóch bohaterów zbiorowych, chłopów i inteligencję, których wzajemna relacja naznaczona jest i determinowana przez stulecia, w czasie których żadna ze stron nie dążyła do Stanisława Wyspiańskiego to utwór tematycznie zakrojony na bardzo szeroką skalę. Rozmawiając o tym dramacie przywykliśmy do ograniczania się do kwestii patriotycznych, a przecież dzieło to jest ogromną panoramą społeczną, z którą pod tym względem najprawdopodobniej wygrywa tylko Lalka Bolesława Stanisława Wyspiańskiego to dramat, który należy do absolutnego kanonu literatury polskiej. Najczęściej mówi się o nim, jako dziele głęboko patriotycznym lub jako przykładzie modernistycznego dramatu to jedna ze Zjaw, które pojawiają się na przyjęciu w podkrakowskich Bronowicach w Weselu Stanisława Wyspiańskiego. To legendarna postać, która obecna była od dziesiątek lat w podaniach polskich, białoruskich i ukraińskich, a pierwszy raz w świat literatury wprowadził ją sam Juliusz Słowacki w Śnie srebrnym Salomei. Pojawienie się postaci takiego kalibru na kartach dramatu Wyspiańskiego robi więc ogromne wrażenie po dziś dzień. Stańczyk to jedna z fantastycznych postaci, które pojawiają się w Weselu Stanisława Wyspiańskiego. Jest to jedna ze Zjaw, które objawiają się weselnikom w wyniku rzucenia na nich czaru przez Chochoła. Stańczyk jednak to postać historyczna, która nie tylko utrwaliła się w świadomości Polaków, lecz istniała naprawdę i naprawdę miała wpływ na dzieje naszego kraju, przez co zapisała się na kartach historii. Jeśli dzisiaj rozmawia się o Weselu Stanisława Wyspiańskiego, to chyba pierwszą postacią, która przychodzi rozmówcom na myśl jako ilustracja tego dramatu, jest właśnie Chochoł. Najbardziej tajemniczy i najbardziej niejednoznaczny, a jednocześnie najbardziej charakterystyczny bohater polskiej wsi postać księdza proboszcza była postacią najważniejszą, często cieszącą się dużo większym szacunkiem i autorytetem niż administracyjni włodarze. Nie dziwi więc, że i w Weselu Stanisława Wyspiańskiego, którego akcja odbywa się przecież w podkrakowskich Bronowicach, księdza zabraknąć nie mogło. Nawigacja wpisu
Gospodarza na temat poezji narodowej oraz przedstaw sądy bohaterów o PNa podstawie fragmentu "Wesela" Stanisława Wyspiańskiego porównaj poglądy Poety i Poety i Gospodarza toczy się na weselu Pana Młodego i Panny Młodej - artysty i chłopki. Obaj bohaterowie wywodzą się z inteligencji, chociaż Gospodarz od dziesięciu lat mieszka na wsi. - Mają swoje pierwowzory Poeta - pierwowzorem był Kazimierz Przerwa - Tetmajer dekadent, Gospodarz - Włodzimierz Tetmajer - jego przyrodni brat ożeniony z chłopką, malarz. - dyskusja bohaterów dotyczy roli poezji i artysty a także jest refleksją obu bohaterów o narodzie Poeta: - Poeta marzy o napisaniu wielkiego dzieła, chciałby stworzyć potężnego bohatera, rycerza na wzór tych potężnych herosów z przeszłości (może to być nawiązanie do planów Tetmajera - chciał napisać poemat o Zawiszy Czarnym) - Poeta snuje plany, wymyśla scenerię swojego utworu - błędny rycerz, opustoszały zamek, prosty lud - nawiązanie do romantycznej i średniowiecznej scenerii - jego pragnieniem jest wielkość, wspaniałe cele, chciałby wzbić się jako artysta ponad przeciętność, a tymczasem dopada go pospolitość - Poeta żali się na przytłaczającą rzeczywistość, która odbiera natchnienie, nie pozwala rozwinąć skrzydeł - Poezja ma porywać serca, popychać do działania, tymczasem Poetę ogarnia zniechęcenie - jak dekadent pogrąża się w niemocy -Poeta jest świadomy, że w swojej twórczości goni za majakami, że pisze o tym co dziwne, co przypomina senne marzenie, co nie ma związku z rzeczywistością i tym co realne - Polacy zapatrzeni w przeszłość, żyją swoją chwalebną historią, nie chcą zmierzyć się z problemami współczesności, - Złudzenia, marazm inteligencji - Inteligencja wpatrzona w chłopów - ludomania Gospodarz: - Literatura narodowa ma w sobie wzniosłość i patos, pokazuje wielkich i wybitnych bohaterów, ale niewielu tę twórczość rozumie - w każdym Polaku drzemie potencjalnie zdolność do czynu - każde pokolenie ma swojego bohatera, wielką postać, ale ta wielkość przepada i gaśnie - Gospodarz podziela zachwyt chłopstwem - chłop ma w sobie coś królewskiego - godność, siłę i potęgę Wnioski: - podobieństwa i różnice w sądach obu bohaterów - kontrast między marzeniami i pragnieniami inteligencji a ich czynami - postrzeganie poezji narodowej jako dzieł natchnionych/niezrozumiałych - wpatrzenie w chłopów - ironia Poety/ autentyczny zachwyt Gospodarza - naród żyjący przeszłością, niezdolny do zjednoczenia, pogrążony w chocholim tańcu
wesele rozprawka na podstawie fragmentu
